Warszawska Akademicka Pielgrzymka Metropolitalna jest pieszą pielgrzymką na Jasną Górę organizowaną przez Kościół Akademicki Św. Anny w Warszawie.
Pielgrzymka wyrusza na szlak pielgrzymkowy w dniu 5 sierpnia każdego roku aby po 10 dniach pielgrzymowania dotrzeć przed obraz Matki Bożej w klasztorze Jasnogórskim w Częstochowie. WAPM jest ukochaną pielgrzymką studentów uczelni warszawskich. Nie tylko im jest ona bliska sercu. Do grona pątników WAPM zaliczają się również uczniowie szkół średnich i gimnazjalnych. Liczną grupą są osoby dorosłe jak również i dzieci. Pielgrzymka może się pochwalić najmłodszym pielgrzymem w wieku 2 lat oraz najstarszym w wieku 80 lat. W pielgrzymce pielgrzymuje zazwyczaj ok. 3800 pątników, po za wyjątkami, którym jest rok 1991 r. gdzie w pielgrzymce uczestniczyło ok. 12 tys osób. Był to specjalny rok ponieważ wtedy odbywały się po raz szósty Światowe Dni Młodzieży w Częstochowie. Wiele osób pielgrzymowało na spotkanie z Janem Pawłem II. Był to szczególny czas.
Pątnicy pielgrzymują w kilkunastu grupach liczących od 80 do 350 osób. Każda z grup charakteryzuje się własnym kolorem, który jest znakiem rozpoznawczym danej grupy. Każda z grup niesie tzw. „znaczek grupowy” w kolorze grupy. Znaczek przedstawia na kolorowym tle literę „M” symbolizującą Maryję, Matkę Bożą. Kolor tła wskazuje na kolor poszczególnej grupy. Każdej grupie przewodniczy ksiądz przewodnik, który jest odpowiedzialny za grupę w czasie pielgrzymki. Zawsze na czole pielgrzymki niesiony jest krzyż pielgrzymkowy.
Swoistą grupę pątników stanowią osoby które pracują w służbach pielgrzymkowych. Każdego dnia ofiarują swój trud posługiwania pielgrzymom dbając o sprawy organizacyjne pielgrzymki. Służby pielgrzymkowe są kluczowym elementem pielgrzymki bez których organizacja pielgrzymki była by bardzo utrudniona.
Nieocenioną pomoc w pielgrzymowaniu niosą osoby duchowne które uczestniczą w pielgrzymce. Pielgrzymka to czas rekolekcji w drodze, czas modlitwy i pojednania z Bogiem. Konferencje i modlitwy rozbrzmiewają przez nagłośnienie, słowa Ewangelii zapadają w sercach pielgrzymów. Każdego dnia pielgrzymowania centralnym punktem jest Msza Św. w której uczestniczą wszyscy pielgrzymi. Również chętnie przyłączają się mieszkańcy wiosek. W czasie Mszy Św. odmawiane są modlitwy za dobroczyńców pielgrzymki, czytane intencje polecane modlitwie pielgrzymów.
Pielgrzymka studentów powstała niejako odpowiedź na gwałtowny rozwój ruchu pielgrzymkowego młodzieży akademickiej skupionej wówczas wokół grup tzw. siedemnastek Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej. Pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku powstał pomysł a zarazem inicjatywa stworzenia odrębnej pielgrzymki akademickiej. Inicjatywę tę otrzymał z rąk księdza Rektora Tadeusza Uszyńskiego ksiądz Józef Maj. Jako główny cel organizacyjny pielgrzymki postawiono opracowanie trasy pielgrzymki. Pomysłowi powstania trasy przyświecała idea: aby pielgrzymować po zapomnianych Sanktuariach Maryjnych Mazowsza i Małopolski, nawiązując do historycznych przedwojennych szlaków PPW. Idei tej patronował również Prymas Stefan Wyszyński. Stąd na trasie pielgrzymki znajdują się takie sanktuaria jak: Niepokalanów, Miedniewice, Boguszyce, Krzemienica, Inowłódz, Smardzewice, Sulejów, Przerąb, Gidle, Mstów. Z niemałym zapałem pod koniec grudnia 1980 r. rozpoczęto przygotowywanie trasy pielgrzymki. Misję tą otrzymał Tadeusz Popończyk i wraz z księdzem Józefem Majem – późniejszym szefem pielgrzymki, przemierzali w wiosennych roztopach nowy szlak pielgrzymki studentów. 5 sierpnia 1981 r. po raz pierwszy ruszyła na swój szlak pielgrzymkowy Warszawska Akademicka Pielgrzymka Diecezjalna w skład której weszło 8 grup pielgrzymkowych. Pielgrzymka przemierza szlak przez 52 parafie, 5 diecezji i zatrzymuje się w ok. 132 wioskach. WAPM w czasie pielgrzymki pokonuje ok. 290 km.
Każdego wieczora pielgrzymka zatrzymuje się na nocleg jednocześnie w dwóch, trzech wioskach. Pątnicy korzystają z gościnności gospodarzy którzy udostępniają im swoje domostwa, stodoły czy łąki zaadoptowane na pola namiotowe. Gospodarze to szczególni ludzie, pełni wiary i miłości, otwarci na pielgrzymów. Każdego roku wyczekują z niecierpliwością pątników aby przyjąć ich do swojego domu. Kiedy pielgrzymka rusza w dalszą drogę i opuszcza miejsce noclegowe gospodarze już wyczekują przyszłego lata i tego krótkiego czasu kiedy będą mogli poniekąd być uczestnikami pielgrzymki. Często zdarza się tak iż tradycja przyjmowania pielgrzymów do swojego domu przechodzi na kolejne pokolenia, często słyszalne jest powiedzenie: moi dziadkowie przyjmowali pielgrzymów, moi rodzice przyjmowali pielgrzymów i ja też przyjmuję pielgrzymów.
Ogrom łaskawości i serdeczności pielgrzymka doświadcza również każdego dnia, od osób które witają pielgrzymów na szlaku pielgrzymim. Witają pielgrzymów machaniem ręki, szerokimi uśmiechami wykrzykując Szczęść Boże!, wystawiając przy drodze na malutkich stolikach ciasta, kanapki i napoje aby ulżyć pielgrzymom w drodze. Każdego dnia grupy gospodarzy przygotowują posiłek dla pielgrzymów. W wielkich kotłach gotowana jest zupa i rozdawana pielgrzymom.
Pielgrzymka to ogromne przedsięwzięcie w które zaangażowanych jest wiele osób jak również i firm wspomagających pielgrzymkę.
Brat Michał