Temat dnia: „Znaki wytrwania w drodze”
Dzisiaj w Kościele: czwartek, dzień powszedni
Intencja modlitwy: O gorliwość w korzystaniu z sakramentów dla nas i naszych bliskich
Słowa do serca:
„Najmilsi, potrzebujemy chwil ciszy i skupienia, by wejść do szkoły Maryi, aby Ona nas pouczyła, jak żyć wiarą, jak w niej wzrastać, jak obcować z tajemnicą Boga w zwyczajnych, codziennych momentach naszego życia. Z kobiecą delikatnością i «umiejętnością łączenia wnikliwej intuicji ze słowem pociechy i zachęty» (Jan Paweł II, Redemptoris Mater, 46) Maryja podtrzymywała wiarę Piotra i apostołów w Wieczerniku, a dziś podtrzymuje Ona moją i waszą wiarę.
«Wiara bowiem — to obcowanie z tajemnicą Boga», jak mówił Ojciec Święty Jan Paweł II (Redemptoris Mater, 17), a «uwierzyć — to znaczy 'powierzyć siebie’ samej istotnej prawdzie słów Boga żywego, znając i uznając z pokorą, 'jak niezbadane są Jego wyroki i niezgłębione Jego drogi’» (Redemptoris Mater, 14). Wiara jest darem, danym przy chrzcie, który umożliwia nam spotkanie z Bogiem. Bóg skrywa się w tajemnicy: usiłowanie zrozumienia Go oznaczałoby próbę zamknięcia Go w naszych pojęciach i w naszej wiedzy, a to ostatecznie prowadziłoby do utracenia Go. Poprzez wiarę zaś możemy przebić się przez pojęcia, nawet pojęcia teologiczne, i «dotknąć» Boga żywego. A Bóg, gdy już Go dotkniemy, natychmiast udziela nam swej mocy. Gdy powierzamy się żywemu Bogu, gdy z pokorą umysłu uciekamy się do Niego, przenika nas wewnątrz jakby niewidoczny strumień życia Bożego. Jak ważne jest, byśmy uwierzyli w moc wiary, w możliwość nawiązania dzięki niej bezpośredniej więzi z żywym Bogiem! I byśmy w sposób świadomy zadbali o rozwój naszej wiary, aby ona rzeczywiście przenikała wszystkie nasze postawy, myśli, działania i zamierzenia. Wiara jest obecna nie tylko w nastrojach i przeżyciach religijnych, ale przede wszystkim w myśleniu i w działaniu, w codziennej pracy, w zmaganiu się ze sobą, w życiu wspólnotowym i w apostolstwie, ponieważ sprawia ona, że nasze życie jest przeniknięte mocą samego Boga. Wiara może zawsze doprowadzić nas na nowo do Boga, nawet gdy wyrządza nam krzywdę nasz własny grzech.
Apostołowie w Wieczerniku nie wiedzieli, co ich czeka. Byli zalęknieni, obawiali się o swą przyszłość. Przeżywali jeszcze zaskoczenie spowodowane śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa, odczuwali też niepokój po Jego wniebowstąpieniu. Maryja, «która uwierzyła w słowa powiedziane Jej od Pana» (Łk 1, 45), czuwając z apostołami na modlitwie, uczyła ich wytrwałości w wierze. Jej wiara przekonywała, że Duch Święty w swojej mądrości zna dobrze drogę, którą ich prowadzi, że można zaufać Bogu, oddając Mu całkowicie do dyspozycji siebie, swoje talenty i ograniczenia oraz swoją przyszłość.” – Benedykt XVI, Jasna Góra
Modlitwa Poranna:
Chwalcie Najświętszego Boga (Psalm 99)
Pan jest Królem, drżą narody, *
zasiada na tronie z cherubów, a ziemia się trzęsie.
Wielki jest Pan na Syjonie, *
wywyższony ponad wszystkie ludy.
Niech wielbią imię Twoje, wielkie i straszliwe, *
ono jest święte.
I króluje Potężny, który sprawiedliwość kocha: †
Tyś ład ustanowił, *
wymierzasz sprawiedliwość i prawo w Jakubie.
Wysławiajcie Pana, naszego Boga, †
padajcie przed podnóżkiem stóp Jego, *
bo On jest święty.
Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron †
i Samuel wśród tych, którzy wzywali Jego imienia, *
wzywali Pana, a On ich wysłuchał.
Przemawiał do nich w słupie obłoku, *
a oni strzegli przykazań i prawa, które im nadał.
Boże, nasz Panie, Tyś ich wysłuchał, *
łaskę im okazałeś, lecz karałeś występki.
Wysławiajcie Pana, Boga naszego, †
pokłon oddajcie Jego świętej górze, *
bo Pan nasz i Bóg jest święty.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.